2e kneus

In de maandagmorgenquote van vorige week brachten we een ode aan leiders, die niet uit zijn op macht, status of positie, maar de leiderschapsverantwoordelijkheid ook niet uit de weg gaan. Deze week zagen we vooral voorbeelden van het tegenovergestelde: falende leiders die de verantwoordelijkheid niet aankunnen, maar zich wel aan hun stoeltje vastklampen.

Zo hebben we Vera Bergkamp die eigenhandig en stelselmatig het aanzien en functioneren van de 2e kamer sloopt. Zij moest persé voorzitter worden ten koste van de kundige Arib. Sindsdien maakt ze er één prut van. Te licht om debatten te leiden, te zwak om de treiterkabouters van Forum te beteugelen en te laf om verantwoordelijkheid voor falen te nemen. Dit weekend vertrok de voltallige ambtelijke top en zegde de ondernemingsraad het vertrouwen in haar op. Dit is geen ‘accident- waiting-to-happen’ maar een kettingbotsing die alsmaar langer wordt. Zelf wil ze van geen wijken weten: "Ik blijf en wil rust brengen". Dat klinkt als de pyromaan die zichzelf als de brandweer ziet.

Ik faal niet, ik vind elke dag een nieuwe manier hoe het niet moet...

Wie ook de ene blunder aan de andere rijgt, is aanstaand voormalig Ajaxcoach Alfred Schreuder. Dat Liverpool en Napoli een maatje te groot waren, was een teleurstelling, de manier waarop een vernedering. Daarna werd van een kwakkelend PSV verloren en bleek de landskampioen zelfs niet te kunnen winnen van de nummers 15 en 16 uit de eredivisie. Schreuder zelf ziet keer op keer een Ajax dat prima speelt en veel pech heeft. Met je kop in het zand is het lastig coachen.

Waar het bij Vera en Alfred vooral aan ontbreekt is realiteitszin en zelfreflectie. Inzien dat deze rol niet voor je is weggelegd. Dat 2e man of 2e vrouw zijn iets anders is dan de kar trekken als eindbaas. Als assistent-trainer deed Schreuder het fantastisch bij onder meer Twente, Hoffenheim en Ajax. Hij werd uiteindelijk ook hoofdtrainer bij deze clubs. Drie keer drama! Coach is écht een andere job dan Assistent, Alfred! Kamervoorzitter is écht een andere rol dan volksvertegenwoordiger, Vera! Partijleider is echt een andere baan als fractievoorzitter, Sophie…

Stel je zelf voor elke promotie de kritische vraag: waarom excelleer ik in mijn huidige baan en ben ik echt wel de beste kandidaat om de eindverantwoordelijkheid te hebben. Doe ik mezelf en de organisatie daarmee écht een plezier? Een leiderschapsassessment kan daarbij inzicht geven. Soms ben je gewoon ontzettend goed als 2e man (of vrouw) en moet je dat vooral willen blijven. Omdat je in die rol het beste uit jezelf haalt en het beste van jezelf geeft. Beter de eerste keus op een 2e positie, dan op de eerste plaats een 2e kneus