Vonk, vlam, vuur

"Tot in mijn kist, bij de Gist" schreef ik eerder dit jaar in een maandagmorgen-quote. Hét motto binnen de Koninklijke Nederlandse Gist en Spiritusfabriek. Lifetime employment, als fundament voor continuïteit en stabiliteit. Tot de fabriek, begin deze eeuw, door als voltooid leven werd beschouwd en ‘lifetime’ voor vele loyale medewerkers sneller dan gehoopt ‘full-filled’ was.

Een zeldzaam voorbeeld van lifetime employment werd afgelopen week voltooid, door het heengaan van Loyal Royal Queen Elisabeth II. Letterlijk tot in haar kist, vervulde zij dezelfde functie binnen dezelfde 'firm'. Hoe houd je iemand 70 jaar lang gemotiveerd? Loyaliteit en plichtsbesef? Dat zal ongetwijfeld een rol spelen als troonopvolger. Werksfeer en collegialiteit? Je hoeft geen royalty-watcher te zijn, om te weten dat de bedrijfscultuur tamelijk toxisch is binnen Buckingham Palace. Geld en status? Voor velen een overweging om te blijven. Maar niet persé voor een Windsor, liet Harry zien. Plezier en werkgeluk? Ondanks Britse stijfheid leek Her Majesty volop te genieten van haar staatstaak. Bevlogenheid en houdbaarheid is niet gebonden aan leeftijd, fitheid of diensttijd, liet de Britse monarch zien. Dat maakt haar voorbeeld zo speciaal.

‘Tot in mijn kist’ klinkt namelijk best treurig. Als een tergend lange lijdensweg. Wél loyaal, niet meer aangehaakt. Geen bezieling, slechts berusting. In veel organisaties kom je ze tegen. Zo’n collega die al lang is uitgeblust en daarin lijdzaam berust. Niet meer betrokken, maar ook niet vertrekken. Ze blijven nog jaren, maar branden al eeuwen niet meer. Een enorme verspilling van talent vinden we.

Bevlogenheid is de grootste driver achter plezier en succes in de werksituatie. Bezieling is daarmee een veel gezondere reden om langer te blijven, dan de zekerheid van baan en inkomen. Want die garantie heb je nooit, tenzij je Queen bent. Wat is jouw houdbaarheid? Waar doe je het voor en hoe lang blijft blijven gezond? "Zolang jouw vonkje een vuur kan doen ontbranden" zei Peter Heerschop, toen hij vrijdag, na 20 jaar, gedwongen afscheid nam van zijn 538 column. Zoals zo vaak raakte hij de kern. Blijf zolang het vuur brandt; vertrek voor je vlam verdwijnt; laat niemand jouw vonk doven.